BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://iueam.ir/article-1-62-fa.html
1، سیدموسی پورموسوی2 ، منصوره صادقی3
2- دانشگاه امام حسین (ع)، تهران، ایران
3- گروه مدیریت امور شهری، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایرا
حاشیه‌نشینی در کلان‌شهر تهران به واسطه فضای کالبدی و روابط اجتماعی در آن، آسیب‌های اجتماعی خاصی را در پی دارد. بنابراین مدیریت کلان‌شهری چون تهران مستلزم شناخت آسیب‌های اجتماعی ناشی از حاشیه‌نشینی و ارائه راهکارهایی برای بهبود و کاهش آنهاست تا زندگی در این کلان‌شهر، رضایت‌بخش‌تر شود. هدف اصلی این تحقیق، مشخص کردن انواع آسیب‌های اجتماعی ناشی از حاشیه‌نشینی از دیدگاه مدیران شهری در منطقه 19 شهرداری تهران و اهداف فرعی پژوهش، اولویت‌بندی آسیب‌های اجتماعی و دلایل بروز آنها و ارائه سازوکارهای بهبود و کاهش آن می‌باشد. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، اسنادی- پیمایشی، مبتنی بر پرسشنامه است. حوزه پژوهش، منطقه 19 شهرداری تهران و جامعه آماری 20 نفر از مدیران منطقه 19 می‌باشد که نمونه آماری آن 12 نفر به صورت نمونه‌گیری غیرتصادفی در نظر گرفته شده است. داده‌های پرسشنامه با استفاده از نرم‌افزار SPSS و به دو روش آمار توصیفی و استنباطی، تجزیه‌وتحلیل شده‌اند. نتایج کلی و یافته‌های تحقیق بیانگر آن است که مدیران منطقه 19، خاستگاه آسیب‌های اجتماعی را مسائل خانوادگی و اقتصادی می‌دانند و بیکاری، اعتیاد و تکدی‌گری را به‌عنوان مهمترین آسیب‌ها معرفی می‌نمایند. فقر و طلاق با رتبه دو و پنج، در بخش دلایل بروز آسیب‌های اجتماعی، از مهمترین دلایل هستند. در مورد سازوکار بهبود، علاوه بر محور توجه به نیازهای اقتصادی، مفاهیمی مرتبط با مدیریت کنترلی شهری و فعالیت‌های فرهنگی و افزایش آگاهی حاشیه‌نشینان، به چشم می‌خورد. این مفاهیم را مدیران منطقه 19 با بیان راهکارهایی از قبیل آموزش و فعالیت‌های فرهنگی ارائه نموده‌اند.
دریافت: 1392/7/27 | پذیرش: 1392/10/4 | انتشار: 1392/12/29 | انتشار الکترونیک: 1392/12/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
