بافت تاریخی شیراز با تمام ویژگیهای خاص خود از گذشته مکان تأمین نیازهای مردم و یاریرسان به اقتصاد محلات و شهر بوده است، اما اکنون توانایی همسازی اقتصادی با بخشهای جدید شهر را ندارد و در حال از دست دادن مزیتهای رقابتی خود و باعث هزینه بر شدن زندگی و کار در آن شده است و توانمندی حل معضلات اقتصادی خود و تأثیرگذاری بیشتر بر اقتصاد شهر را ندارد. هدف این پژوهش یافتن راه حل توانمندسازی بافت تاریخی شیراز با استفاده از ویژگیهای ارزشمند و ظرفیتهای اقتصادی آن جهت ایفای نقش اقتصادی در شهر است، به همین سبب پژوهش حاضر درصدد است الگوی توانمندسازی اقتصادی بافت تاریخی شیراز را تبیین نماید. این پژوهش برگرفته از پارادایم تفسیرگرایی است، رویکرد آن استقرایی، نوع پژوهش کاربردی – توسعهای و ماهیت آن توصیفی – تحلیلی است، در زمره رویکردهای کیفی قرار میگیرد، روش گردآوری دادهها اسنادی، پیمایشی و روش نمونهگیری هدفمند است، تجزیه و تحلیل دادههای آن بر اساس کدگذاری باز، محوری و گزینشی است برای تبیین الگو از راهبردهای نظریه داده بنیاد استفاده گردیده است. جهت دستیابی به هدف با 11 نفر از افراد متخصص بافت شامل بهرهوران و استفادهکنندگان بافت مصاحبههای عمیق نیمه ساختار انجام گردید. اسناد گردآوری شده در 112 کد باز، 81 مفهوم، 28 مقوله فرعی و 10 مقوله اصلی تحلیل شدند. الگوی بهدست آمده بیانگر این است که در توانمندسازی اقتصادی بافت تاریخی شیراز باید «آموزش، پرورش و مشاوره»، «رقابتپذیری»، «نوآوری و کارآفرینی»، «انعطافپذیری» و «تنوع تسهیلات و تأمین مالی» را در دستور کار قرار داد، همچنین همزمان با «نیازسنجی و ساماندهی فعالیتی» در بستر «ضوابط و قواعد تأمین مالی»، زمینه بروز «مشارکت و همکاری مردمی» و «خلاقیت اقتصادی» فراهم گردد تا منتج به تقویت «تعلق به مکان» در این بافت واجد ظرفیت ویژه اقتصادی گردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/3/1 | پذیرش: 1402/12/10 | انتشار: 1402/12/10 | انتشار الکترونیک: 1402/12/10