پارکهای علم و فناوری به عنوان یکی از زیرساختهای اقتصاد دانشبنیان توانستهاند نقش ویژهای را در توسعه اقتصاد شهری، محلی و منطقهای ایفا کنند. این پژوهش با هدف کمک به توسعه عملکرد پارکهای علم و فناوری با استفاده از روش تئوری مفهومسازی دادهبنیان، به تحلیل و شناسایی عوامل زمینهای مؤثر در ارزیابی عملکرد این پارکها در کشور پرداخته است. تحقیق حاضر از نظر نوع هدف، توصیفی و از نظر نوع راهبرد، پژوهش کیفی است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و صاحبنظران پارکهای علم و فناوری میباشد. نمونه آماری شامل 17 نفر از این افراد بوده، به روش گلوله برفی انتخاب و با آنها مصاحبه شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد عوامل زمینهای مؤثر در ارزیابی عملکرد پارکهای علم و فناوری شامل ملاحظات شرکتهای دانشبنیان، ملاحظات ارتباطات بیرونی و درونی در پارک، ملاحظات زیرساختی، ملاحظات فرهنگی، ملاحظات ساختاری و فرایندی، ملاحظات مربوط به خدمات و مشاورهها، ملاحظات مدیریتی و نیروهای ستادی، ملاحظات مربوط به ظرفیتهای داخلی و خارجی، ملاحظات محیط بیرونی و کلان و ملاحظات مربوط به تیم ارزیابیکننده پارک میباشد. در پایان هم پیشنهاداتی اجرایی برای توسعه پارکها ارائه شده است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |