شناسایی انواع عوامل مؤثر بر زیستپذیری و تحلیل نقش آنها به عنوان یک راهکار عملی برای ارتقای زیستپذیری مناطق ادغام شده در سطح شهر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی زیستپذیری مناطق ادغام شده در کلانشهر تبریز صورت گرفته است. پژوهش از نظر هدف کاربردی بوده و ماهیت آن از نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی و استنباطی است. جامعه آماری پژوهش را 24961 خانوار ساکن شش منطقه ادغام یافته تشکیل داده که از این تعداد با استفاده از روش کوکران، 387 نفر به روش خوشهای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدهاند. تعداد نماگرهای این پژوهش 58 نماگر مرتبط با ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی است. تجزیه و تحلیل یافتههای پژوهش با استفاده از آزمونهای آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف معیار و انحراف از استاندارد، آزمون خودهمبستگی فضایی موران و همچنین آزمونهای آمار استنباطی مانند آزمون پیرسون، آزمون رگرسیون خطی گام به گام و ANOVA صورت گرفته است. یافتههای آزمون موران فضایی نشان داد که به ترتیب متغیرهای اقتصادی، زیستمحیطی و اجتماعی با مقادیر 212/0، 165/0 و 155/0 با توزیع فضایی زیستپذیری در مناطق ادغام یافته تبریز همبستگی دارد. همچنین نتایج پیرسون نشان داد که به ترتیب متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی به ترتیب با مقادیر 547/0، 511/0 و 498/0 با زیستپذیری شهری ارتباط دارند. همچنین نتایج آزمون ANOVA نشاندهنده وجود اختلاف معنادار در بین مناطق از نظر متغیرهای مورد مطالعه است. در نهایت با توجه به یافتههای پژوهش پیشنهاد می شود برنامههای اجرایی شهرداری منطبق بر کاستیهای هر منطقه و مخصوصا با محوریت نوسازی مسکن و گسترش فضای سبز باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/11/10 | پذیرش: 1403/7/5 | انتشار: 1403/7/5 | انتشار الکترونیک: 1403/7/5