سیاست مشارکت، حضور اعضای جامعه در فعالیتهای مربوط به برنامهریزی، تصمیمسازی و سیاستگذاری در سازمانهای مسئول است و که منجر به خلق ایدههای جدید، تعیین شیوههای برخورد و انتشار اطلاعات، رفع و حل مغایرتها، ارزیابی ایدهها و مرور طرحها و پیشنهادها میشود. در این مقاله، ابعاد آشکار و پنهان سیاست مشارکت در سیستم مدیریت شهری اصفهان ارزیابی میشود و هدف آن تعیین اصول پایه و الزامات، ویژگیها، ابعاد آشکار (اثباتی) و پنهان (هنجاری) و تعیین میزان همسویی این سیاست، در جهت هماهنگی فرآیندهای اجرایی است. راهبرد پژوهشی این مقاله استقرایی، همراه با انباشت دادهها، ذخیرهسازی اطلاعات و انجام تحلیلهای کمی و کیفی (پژوهش آمیخته) میباشد. رهیافت پژوهش استفاده از چرخه سیاستگذاری در هفت مرحلهی: (1) تعیین مرزهای مشکل بر پایهی ردیابی منابع داده و اطلاعات، (2) ایجاد گزینههای سیاست، (3) انتخاب معیارهای ارزیابی سیاست همراه با تشکیل پایگاه داده و اطلاعات، (4) ارزیابی گزینههای سیاست با انجام تحلیلهای کمی (تحلیل سیاست اثباتی و ردیابی ویژگیهای آشکار) و تحلیلهای کیفی (تحلیل سیاست هنجاری و ردیابی ویژگیهای پنهان)، (5) ارزیابی هماهنگی درونسازمانی و بین سازمانی اجرای سیاست، (6) ارزشگذاری سیاست و (7) تفسیر پیامدها و اثرات سیاست بهوسیلهی تحلیل یکپارچهی تحلیلهای سهگانه (اثباتی، هنجاری و هماهنگی) انجامشده است. نتایج تحلیلها در این مقاله نشان میدهند که در چهار دستهی زمینهای، تهیهی اسناد، عاملیتها و ساختار سازمانی نقصهایی وجود دارد که تحققپذیری سیاست مشارکت را مشکل میکند. مهمترین عوامل برای ارتقاء سیاستگذاری مشارکت، تدوین قراردادهای دقیق، غیرقابل تفسیر و یکسان از مشارکت برای مدیران و سیاستگذاران و تصویب شیوهنامههای عملی برای پیادهسازی فرآیند تصمیمگیری و مشارکت در اجرای این سیاست هستند. افزون بر این، مشخص بودن چگونگی تخصیص منابع برای اجرا، پایش و نظارت بر اجرا، همسوسازی سیاست مشارکت با دانش و فناوری بهروز و در دسترس ، تطبیق آن با خواستهها و نیازهای عمومی و مشخص کردن نتایج مورد انتظار از مشارکت و هماهنگسازی سیاستهای مرتبط با شرح وظایف و ساختار سازمانی نقش برجستهای در ارتقاء سطح مشارکت در سیستم مدیریت شهری اصفهان دارند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1403/5/20 | پذیرش: 1403/2/10 | انتشار: 1403/2/10 | انتشار الکترونیک: 1403/2/10