تعاملات تجاری فیمابین کشورها در قرن حاضر با سرعت غیرقابل پیشبینی در جریان است که در بسیاری از مواقع تنظیم مقررات حقوقی حاکم بر آنها با کندی انجام میشود. با توجه به اینکه منابع حقوقی کشورمان برگرفته از منابع فقهی و تا حدودی موضوعات روز حقوقی جهان امروز میباشد جملگی باعث شده که در درون این منابع جستوجوی موضوعاتی را هدف قرار دهیم که با بهروزرسانی و تبیین آنها بتوانیم به نیازهای جامعه اسلامی کشورمان در لزوم جذب نقدینگی و رشد روزافزون تعاملات تجاری پاسخ درخور شانی را ارائه دهیم. بنابراین یکی از مهمترین این موضوعات معرفی و تبیین عقد استصناع میباشد، عقدی که معنای درخواست ساخت یا سفارش ساخت شی یا چیزی را بیان میکند. این مقاله با روش کتابخانهای، درصدد پاسخگویی به این پرسش است که آیا عقد استصناع در مقایسه تطبیقی با کنوانسیون بیع بینالمللی کالا (وین ۱۹۸۰)، روشی جدید برای تسهیل مبادلات بینالمللی ایران با دیگر کشورها لحاظ میشود یا خیر؟یافتهها نشان دادند با توجه به اینکه عقد استصناع یکی از فروعات عقد بیع میباشد این عقد میتواند با توجه به نظر برخی از فقها و حقوقدانان که آن را بر ماده ده قانون مدنی مرتبت میدانند میتوان این عقد را زمینهساز تعامل بیشتر فیمابین و متقابل علیالخصوص در زمینه پرداخت ثمن و تسلیم معوض را فراهم آورد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/12/12 | پذیرش: 1401/2/5 | انتشار: 1402/8/10 | انتشار الکترونیک: 1402/8/10