هدف پژوهش حاضر، ساماندهی محلات قدیمی با رویکرد نوشهرگرایی در بافت تاریخی شهر رشت (محله ساغری‌سازان) می‌باشد. روش پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی بوده و از مطالعات میدانی، تکنیک پرسشنامه و همچنین مطالعات اسنادی استفاده شده است. ابتدا مبانی نظری تحقیق در دو بخش بافت‌های فرسوده و نوشهرگرایی تشریح می‌شود. در ادامه پس از تدوین فرایند برنامه‌ریزی راهبردی، قلمروی مکانی پژوهش در بخش محیطی، تاریخی، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی، مورد بررسی قرار می‌گیرد. در مرحله بعد، چشم‌انداز، مأموریت‌ها و اهداف کلان و خرد محله تدوین می‌گردد و سپس با بهره‌گیری از تکنیک SWOT نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها تحلیل و براساس ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و خارجی، راهبردهای ساماندهی محله تدوین می‌شود. در مرحله آخر، محله ساغری‌سازان با توجه به اصول نوشهرگرایی طراحی و راهبردها و برنامه‌های اجرایی، مورد بررسی قرار می‌گیرد. نتایج نشان می‌دهند که ۵۷ درصد از ساکنان، دریافت تسهیلات بانکی برای نوسازی را برگزیده‌اند و تنها ۸ درصد با رویکرد تجمیع موافق هستند، همچنین میزان رضایت بیش از ۵۰ درصد ساکنین از محله مذکور، در سطح کم و خیلی‌کم قرار دارد. در این زمینه، کمبود فضای سبز و عرض نامناسب معابر، از جمله مهمترین مشکلاتی است که ساکنین به آن اشاره کرده‌اند.
