توجه به زمین، به عنوان یک منبع اصلی و تجدیدناپذیر در توسعه پایدار شهری، امری ضروری است؛ زیرا زمین، جزء منابع اصلی توسعه پایدار شهری تلقی می‌شود. هدف این پژوهش، تحلیلی بر قیمت زمین شهری در استانهای مختلف ایران طی سال‌های ۹۰-۱۳۸۰ می‌باشد. روش تحقیق این پژوهش، اسنادی است و از تکنینک کتابخانهای برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است و نرمافزارهای GIS, GeoDa, PASW برای تحلیل اطلاعات به کار رفته‌اند. یافتههای پژوهش، بیانگر توزیع تصادفی قیمت زمین شهری طی سال‌های ۹۰-۱۳۸۰ در استانهای مختلف ایران میباشند و براساس آزمون رگرسیون همزمان مشخص شد که بین متغیرهای درصد شهرنشینی و متوسط مساحت زمین ساختمان‌های شهری با قیمت زمین شهری در سال ۱۳۸۰، رابطه معناداری وجود نداشته است؛ ولی در سال‌های ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰ بین این متغیرها رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین سطح توسعه استانها و قیمت زمین شهری در سال ۱۳۹۰ در برخی استانها در سطح ۹۵ درصد، رابطه معناداری وجود داشته است. پس از بررسی روند تغییرات متوسط قیمت زمین شهری در استانهای ایران طی سال‌های ۹۰-۱۳۸۰ مشخص گردید که متوسط ضریب تغییرات قیمت زمین شهری در کل کشور، برابر با ۸۲۸/۷۳ درصد بوده است و استانهای بوشهر، خراسان رضوی و همدان، به ترتیب دارای بالاترین ضریب تغییرات بودهاند و استانهای کردستان، هرمزگان و خوزستان نیز به ترتیب دارای کمترین ضریب تغییرات بودهاند.
