امروزه صنعت گردشگری فعالیتی تقاضا محور است، یکی از راههای شناخت تقاضا، بررسی انگیزههای مسافران در انتخاب مقصد بوده که می‌توان عرضه را بر آن مبنی تنظیم کرد. از سوی دیگر در جغرافیای رفتار فضایی، مطالعه درک و انتخاب افراد از محیط پیرامون مورد بررسی قرار می‌گیرد، می‌توان گفت رفتار و ادراکات فرد، برگرفته از انگیزههای او است. این انگیزه‌ها را می‌توان به دو نوع انگیزههای کششی و رانشی تقسیمبندی نمود. انگیزههای کششی برای فرد برآمده از ویژگیهای نظام فضایی گردشگری مقصد است. در مقاله حاضر سعی بر آن است که با بررسی انتخاب مقصد فعالیت محور به عنوان یک عامل کششی، به تبیین و مقایسه الگوی فضایی انتخاب دو مقصد خارجی (شینگن و مالزی) و مقصد داخلی (کیش) از سوی گردشگران ساکن شهر تهران پرداخته شود. روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی بوده و با استفاده از ابزار مناسب اسناد کتابخانه‌ای و پرسشنامه اطلاعات تحقیق گردآوری شده است. به همین منظور پس از انتخاب الگوی مناسب عوامل کششی و رانشی از میان مدلهای موجود در انگیزش گردشگران، سه پرسشنامه جداگانه در هر حوزه در اختیار ۴۱۶ نفر از پاسخگویان قرار گرفت و داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های کای دو و حداقل تفاوت معنادار فیشر بررسی شد. نتایج حاکی از آن بود که تصور افراد از امکانات موجود در مقصد و احساس راحتی در استفاده از آنها و فعالیتهای تعریفشده در مقصد و نه صرفاً جاذبه‌ها، در انتخاب آن مقصد مؤثر است.
