امروزه مشارکت مردمی به عنوان کلید توسعه جوامع انسانی مطرح شده است. بدین ترتیب که با گسترش گروه‌های انسانی، مشارکت شهروندی در توسعه پایدارشهر تجلی پیدا می‌کند. هدف این مقاله، بررسی نقش ویژگی‌های فردی از جمله میزان تحصیلات، نوع شغل و مدت اقامت در میزان مشارکت و نقش آنان در توسعه پایدار شهر آمل می‌باشد. این شهر دارای ۵۴۱۴۴ خانوار است که تعداد ۳۰۰ خانوار به عنوان نمونه تصادفی انتخاب شد. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است و به منظور گردآوری آمار و اطلاعات لازم از دو روش اسنادی و میدانی استفاده به عمل آمده است. در تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری آنوا و آزمون t یک طرفه استفاده شده است. برخی نتایج این تحقیق نشان‌دهنده مشارکت ضعیف شهروندان شهر آمل در توسعه پایدار شهری، وجود تفاوت معنادار میان سابقه سکونت شهروندان و تمایل به مشارکت در شهر آمل و نیز تفاوت معنادار میان تمایل به مشارکت مردم از نظر وضعیت شغلی و تحصیلیشان می‌باشد.
