فصلنامه علمی اقتصاد و مدیریت شهری

در سال‌های اخیر، نظریات نوین در توانمندسازی، بر نقش راهکارهای خودجوش حاشیه‌نشینان، معطوف شده است. یکی از راهکارهای عملی که ساکنین سکونتگاه‌های غیررسمی برای برون‌رفت از مشکلات حاشیه‌نشینی در پیش گرفته‌اند، روی‌آوردن به اقتصاد غیررسمی و مشاغل خودجوش است. این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر روش پرسشنامه‌ای، در پی بررسی نقش این دسته از مشاغل به عنوان راهکاری برخاسته از درون این اجتماعات، برای تسکین مسئله اسکان غیررسمی در میان سکونتگاه‌های غیررسمی حصارامیر در پاکدشت است. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. حجم جامعه آماری، ۲۵۳۰۳ نفر جمعیت کل حصارامیر در‌نظرگرفته شد. بر این اساس تعداد نمونه‌ها ۳۷۸ محاسبه شد. نتایج تکنیک SWOT نشان دادند که توسعه مشاغل خودجوش در سکونتگاه‌های غیررسمی حصارامیر پاکدشت، نقاط قوت بسیار بالایی (۳۳/۳ امتیاز از نظر عوامل داخلی و ۳۴/۳ امتیاز از نظر عوامل خارجی) دارد. برای تحلیل پرسشنامه‌ها از آزمون‌های آماری تک نمونه‌ای خی‌دو و تی استفاده شده است. نتیجه آزمون خی‌دو نشان داد بین جنسیت افراد مورد مطالعه و گرایش به مشاغل خودجوش، رابطه معناداری در سطح احتمال ۹۵ درصد وجود دارد. آزمون تی و نیز کلموگروف- اسمیرنوف، برای نشان دادن تأثیر مشاغل خودجوش در بهبود وضعیت اقتصادی استفاده شد. نتایج آزمون نشان می‌دهند که گرایش به این گونه اشتغال‌ها سبب بهبود وضعیت اقتصادی افراد گردیده است. آزمون‌ها نشان‌دهنده سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ بوده که بیانگر تأثیر این مشاغل در بهبود وضعیت اقتصادی می‌باشد.