دوره 7، شماره 25 - ( زمستان 1397 )
جلد 7 شماره 25 صفحات 133-117 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
آقاجانی دردانه، عباسپور مجید، رادفر رضا، محمدی علی. نقش دانشگاه سبز در تابآوری و مقابله با تغییر اقلیم. فصلنامه علمی-پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری. 1397; 7 (25) :117-133
دردانه آقاجانی1، مجید عباسپور*2، رضا رادفر3، علی محمدی4
1- دانشکده منابع طبیعی و محیطزیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،ایران
2- دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران ، abbpor@sharif.edu
3- دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
4- دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
2- دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران ، abbpor@sharif.edu
3- دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
4- دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
چکیده: (3824 مشاهده)
دانشگاه، محیطی است که میتواند الگویی برای تربیت انسان‌هایی مسئولیت‌پذیر و نیز الگویی برای عموم مردم جامعه باشد. معضلات زیست‌محیطی در سطح جهان نظیر تغییرات اقلیم، ریزگردها، آلودگی هوا و آلودگی هوای شهری، آلودگی آب، از بین رفتن منابع آبی، همگی نشاندهنده آثار مخرب توسعه به علت عدمتوجه به اصل پایداری میباشد. نظام آموزش عالی در چارچوب پارادایم توسعه اقتصادی، نهادی است که با تبعیت از رویکرد بازار و ابزار تکنولوژی ضمن تربیت نیروی انسانی میتواند در عمل الگوی مناسبی را جهت توسعه اقتصادی مبتنی بر اصل توسعه پایدار به انجام رساند. در دستورکار ۲۱ کنفرانس ریو در سال ۱۹۹۲ میلادی موضوع تغییر اقلیم و گرمایش جهانی مورد توجه جدی قرار گرفت و متعاقباً اعلامیههای متعددی در رابطه با توسعه پایدار آموزش عالی طی این سالها توسط مجامع جهانی مطرح گردید که اعلامیههای هالیفاکس، تالورس، کیوتو، سوانزی و.... از آن جمله میباشند؛ لذا نقش دانشگاه سبز در تابآوری در مقابل پدیده تغییر اقلیم، امری است که باید مورد توجه کافی قرار گیرد. دانشگاه سبز در حوزه مدیریتی به اموری نظیر: مدیریت انرژی، مدیریت حملونقل، مدیریت پسماند، مدیریت آب، مدیریت فضای سبز و استفاده از تکنولوژیهای هوشمند و مدیریت سیستمهای اطلاعاتی و محیطی توجه نموده و بر اساس آن اقدامات لازم انجام میشود. در چنین مسیری همه عوامل درگیر در فعالیتهای دانشگاهی اعم از کارکنان، اساتید و دانشجویان به نوعی در فرایند دستیابی به دانشگاه سبز مشارکت میکنند. در این مطالعه، مدلی نوین با عنوان دایره پایداری جهت تعیین میزان پایداری به صورت کمی ارائه گردیده است. در این روش، مساحت دایرهای به شعاع واحد به عنوان دایره پایداری کامل تعریف شده و شاخصهای پایداری که هر یک از آنها بین صفر و یک تعریف گردیده و مساحت چندضلعی نامنظم حاصل نسبت به چندضلعی کامل میزان پایداری نسبت به حالت کامل را مشخص می‌نماید. براساس شاخصهای تعریف شده میزان پایداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات که در زمره دانشگاههای سبز نیز معرفی گردیده، ۲۲ درصد میباشد و این امر نشاندهنده آن است که باید در مورد عوامل پایداری در دانشگاه سبز اهتمام جدی شود.
واژه‌های کلیدی: دانشگاه سبز، توسعه پایدار، مدیریت سبز، شاخصهای توسعه، تابآوری، تغییر اقلیم، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/12/21 | پذیرش: 1397/8/14 | انتشار: 1397/11/30 | انتشار الکترونیک: 1397/11/30
دریافت: 1396/12/21 | پذیرش: 1397/8/14 | انتشار: 1397/11/30 | انتشار الکترونیک: 1397/11/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
