فصلنامه علمی اقتصاد و مدیریت شهری- اخبار نشریه
انجمن علمی اقتصاد شهری ایران گزارش می دهد

حذف تصاویر و رنگ‌ها  | تاریخ ارسال: 1396/8/16 | 
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی انجمن علمی اقتصاد شهری ایران، برای کاهش پایدار و بلند مدت آلودگی هوا در شهرهای کشور بخصوص کلانشهر تهران در درجه اول باید استراتژیهای حمل و نقل در این شهرها تغییر کند چرا که سهم زیادی از آلودگی بی تردید مربوط به حمل و نقل است. اذعان داریم که آلودگی شهرها تحت تاثیر و معلول عوامل متعددی است که می¬توان به موقعیت جغرافیایی شهر، عوامل اقلیمی و میکروکلیمای منطقه مانند سرعت و جهت باد دما بارش رطوبت و ... اشاره کرد اما سیستم حمل و نقل شهری ارتباط تنگاتنگی با بحث آلودگی هوا و انتشار گازهای گلخانه ای دارد و محیط زیست جهانی را تحت تاثیر قرار می دهد.    
حمل و نقل به طور کلی دومین بخش بزرگ تولید دی اکسید کربن در جهان است به گونه ای که بیش از ۲۳ درصد از انتشار دی اکسید کربن در جهان مربوط به بخش حمل و نقل است. بنابراین شهرها در سراسر جهان به دنبال بهبود حمل و نقل برای پاسخگویی به معضل آلودگی هستند. برنامه ریزان می بایست راه حلهای مقرون به صرفه دوستدار محیط زیست و پاسخگو به لحاظ اجتماعی ارائه دهند تا بتواند توسعه آتی نواحی شهری را رقم بزند برای کاهش این اثرات سیاست های حمل و نقل پایدار با تاکید بر حمل و نقل عمومی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. سیستم حمل و نقل عمومی در قرن بیست و یکم بیش از پیش در حال گسترش است و هر روز در حال تغییر و نوآوری است. هم اکنون سالانه بیش از ۲۴ میلیارد سفر یعنی معادل بیش از سه برابر جمعیت کره زمین با حمل و نقل عمومی انجام می شود و بیش از ۱۳ میلیون نفر شاغل در این بخش هستند. اکثر شهرهای جهان برای کاهش آلودگی در دراز مدت به سیستم های حمل و نقل جمعی روی آورده اند.  در شهرهای بزرگتر گسترش حمل و نقل منطقه ای در نواحی کلانشهری امری است که امروزه توجه زیادی به آن می شود. بعنوان مثال در سال ۲۰۰۹ توکیو نزدیک به ۳۰۰ کیلومتر شبکه حمل نقلی ریلی شهری و منطقه ای داشته است. این آمار برای پکن ۲۲۹ کیلومتر و شانگهای ۳۲۳ کیلومتر بوده است  به همین منوال در سه ساله ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ طول شبکه ریلی در شهر گوانگژو ۳۶ درصد افزایش یافته است در هنگ کنگ این رشد ۶۰ درصد و در شانگهای این افزایش نرخ ۱۲۲درصد بوده است . ملاحظه می شود که شهرهای بزرگ شرق آسیا به طور روز افزون بر گسترش شبکه حمل و نقل ریلی شهری خود افزوده اند. این شهرها همچنین برنامه ریزی های دقیقی برای آینده خود در زمینه حمل و نقل ریلی ارائه داده اند به عنوان نمونه پکن تا سال ۲۰۲۰ بیش از ۵۵۰ کیلومتر شبکه ریلی خواهد داشت. مورد دیگر توسعه BRT یا سامانه اتوبوس تندور است که ۲۰درصد ارزانتر از حمل و نقل ریلی سبک و ۱۰۰درصد ارزانتر از مترو است و تقریبا همان خدمات را هم ارائه می کند به همین خاطر سئول طی یک دوره ۴ ساله شبکه BRT خود را بیش از دو برابر کرده است.
نشانی مطلب در وبگاه فصلنامه علمی اقتصاد و مدیریت شهری:
http://iueam.ir/find-1.43.527.fa.html
برگشت به اصل مطلب