دوره 6، شماره 23 - ( تابستان 1397 )
جلد 6 شماره 23 صفحات 13-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران ، A_r_javid@yahoo.com
2- دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
2- دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
چکیده: (5206 مشاهده)
ادغام ارزیابی با فرایند برنامه‌ریزی، یکی از ویژگی‌های متمایز الگوهای نوین شهرسازی است. در پاسخ به ضرورت تفکر جامع و یکپارچه، برای تشخیص و تحلیل ساخت‌مایه پیچیده و متغیر مسائل شهری، ارزیابی به مبحثی پایه در فرایند برنامه‌ریزی شهری تبدیل شده است که هدف اصلی آن، تبیین میزان ارزش برنامه‌های شهر از لحاظ تأثیرگذاری بر توسعه شهری، شکل‌دهی برنامه و اجرای مداخلات اجتماعی و بهبود مدیریت است. علی‌رغم پیشرفت‌های قابل‌توجه در رویکردهای نظری و روش‌های ارزیابی، در کشور ما تاکنون ارزیابی علمی از وضعیت برنامه‌های جامع توسعه شهری انجام نشده و همچنان پرداختن به الزامات محیطی بر مبنای شناخت مسئله و یافتن تکنیک‌های ویژه حل مسئله متناسب با آن، با مشکل مواجه است. هدف این تحقیق، ارائه مدل مفهومی و ارزیابی برنامه‌های جامع توسعه شهری تدوین‌شده برای شهر تهران و شناخت تدقیقی زمینه‌هایی است که شرایط ارزیابی برنامه‌های جامع شهرسازی را شکننده می‌سازد. از این رو منابع و متون نظری موجود بررسی گردید و برای تعریف چارچوب ارزیابی برنامه‌های بیان شده، رویکرد ارزیابی، معیارها و زیرمعیارها شناسایی شدند. معیارها و زیرمعیارها از طریق روش تحلیلی- تطبیقی، با مطالعات کتابخانه‌ای و نظریات متخصصان، تعیین شدند و سپس برای انطباق با شرایط زمینه‌ای ایران از طریق مصاحبه عمیق با صاحب‌نظران، بومی‌سازی و تدقیق گردید. در نهایت اهمیت و کاربست هر معیار و زیرمعیار با به‌کارگیری پرسشنامه توسط متولیان اصلی برنامه‌های جامع توسعه شهری در تهران ارزیابی شد. نتایج ارزیابی در این پژوهش مبتنی بر آن است که برنامه‌های جامع توسعه شهری تهیه شده برای شهر تهران، از ارزش منطقی کمی برخوردارند و پاسخ به مسئله پیچیدگی، اصلی‌ترین مسئله و مهم‌ترین معضل در ارزیابی می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/1/22 | پذیرش: 1397/4/16 | انتشار: 1397/5/9 | انتشار الکترونیک: 1397/5/9
دریافت: 1397/1/22 | پذیرش: 1397/4/16 | انتشار: 1397/5/9 | انتشار الکترونیک: 1397/5/9
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |