راهبردها و نظریات مختلفی برای حل مشکلات ناشی از پدیده افت شهری و ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و محیطی آن، ارائه شده است که در رهیافت بازآفرینی شهری خلاصه می‎شود. بازآفرینی بر مبنای تولید فرهنگ به‌عنوان رویکرد نوین بازآفرینی، از صنایع خلاق حمایت کرده و از توسعه خوشه‌ای این صنایع به عنوان محور بازآفرینی استفاده می‎کند. این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی، به دنبال آن است تا به ارزیابی موقعیت بافت تاریخی- فرهنگی شهر شیراز در ارتباط با شاخص‎های شهر خلاق و نیز به بررسی توسعه خوشه‌ای صنایع فرهنگی در این محدوده بپردازد و به شناخت زمینه‎های تحقق بازآفرینی بر مبنای تولید فرهنگی در محدوده مورد مطالعه دست یابد. یافته‎های پژوهش بیانگر آن هستند که بافت تاریخی- فرهنگی (منطقه 8 شهرداری) با ضریب برخورداری 58/ ، در طبقه نسبتاً برخوردار از لحاظ شاخص‎های شهر خلاق در شهر شیراز قرار دارد. با این حال بررسی‎های مرتبط با توسعه خوشه‌ای صنایع و کسب‌وکار فرهنگی نشان می‌دهند که با وجود تمرکز جغرافیایی و خوشه‌ای دو رسته فعالیت صنایع بومی و دستی و صنایع چاپ و نشر، فقدان شبکه همکاری و پیوند مؤثر میان نهادهای مرتبط با هر رسته، باعث شده تا توسعه خوشه‌ای صنایع خلاق در محدوده تحقق نیابد. سایر رسته‎های شناخته شده فرهنگی در محدوده بافت؛ شامل موزه ‏ها و مؤسسات فرهنگی، فاقد توزیع جغرافیایی خوشه‌ای و نیز دارای سطح پایین تراکم پیوند در شبکه نهادی خود می‌باشند.