یکی از معیارهای عدالت اجتماعی و توسعه پایدار شهر، توجه به توزیع متوازن زیرساخت‌ها و تسهیلات شهری است؛ از این‌رو نحوه پراکنش این خدمات باید به‌گونه‌ای باشد که ضمن ایجاد عدالت فضایی درون محلات، زمینه‌های توسعه شهری را نیز فراهم آورد. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی، سعی در شناخت و رتبه‌بندی میزان خدمات موجود در محلات سیزده‌گانه شهر نورآباد ممسنی از توابع استان فارس با استفاده از شاخص‌های آموزشی، بهداشتی، ورزشی، اداری، فضای سبز، فرهنگی و تأسیسات شهری دارد. برای این منظور، ابتدا برخورداری محلات از این خدمات، با استفاده از مدل‌های ضریب تغییرات و تکنیک‌های آماری، مورد بررسی قرار گرفت و سپس با استفاده از مدل تصمیم‌گیری چندمعیار تاپسیس، به ارزیابی و تحلیل درجه برخورداری این محلات از خدمات شهری پرداخته شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن هستند که در سال 1392 اختلافاتی از نظر میزان برخورداری از امکانات، بین محلات سیزده‌گانه شهر نورآباد مشاهده می‌شود؛ به طوری که محلات مرکزی شهر؛ یعنی محله‌های 1 و 2 از توابع ناحیه دو شهر، در سطح برخوردار و محلات اسکان عشایر و دوراهی از ناحیه یک نورآباد، در رده محروم از امکانات و خدمات شهری قرار دارند. در نهایت، بین محلات مختلف شهر با توجه به عوامل تمرکز جمعیت و دسترسی‌ها، از نظر توزیع فضایی خدمات، عدم‌تعادل و نابرابری وجود دارد.