دوره 6، شماره 21 - ( زمستان 1396 )                   جلد 6 شماره 21 صفحات 50-33 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده:   (6668 مشاهده)
سیاستهای ناکارآمد در زمینه بافت‌های فرسوده و کیفیت پایین زیست‌پذیری در این مناطق، نیاز به رویکرد نوینی در تهیه و اجرای برنامههای نوسازی و بهسازی را مطرح می‌‌کند. بدین منظور استراتژی توسعه شهری می‌‌تواند الگوی مناسبی برای جایگزینی برنامه‌های فعلی باشد. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی زیست‌پذیری در بافت فرسوده اصفهان به عنوان یکی از ارکان استراتژی توسعه شهری، برای استفاده از این رویکرد در نوسازی و بهسازی آن می‌‌باشد. همچنین نوآوری آن در پرداختن به وضعیت زیست‌پذیری بافت فرسوده به صورت مستقل از شهر، برای تهیه برنامه استراتژی توسعه شهری است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی است. داده‌های مورد نیاز پژوهش با استفاده از پرسشنامه گردآوری شدند. این پرسشنامه‌ها در ماه‌های شهریور و مهر سال 1394 توزیع و تکمیل شدند.
در این پژوهش از نرم‌افزارهای Arc Gis, EXCEL , SPSS ا
ستفاده شده است. نمونه جامعه آماری شامل 385 نفر از ساکنان بافت فرسوده بوده است که به روش تصادفی طبقه‌بندی شده انتخاب شده‌اند. براساس یافته‌های پژوهش، بافت فرسوده اصفهان با میانگین 2/49 و آماره38/07- زیست‌پذیر نیست و ساکنان از لحاظ برخورداری از این شاخص استراتژی توسعه شهری وضعیت آن را مطلوب ارزیابی نکرده‌اند. همچنین هر سه بعد اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی آن در وضعیت نامطلوبی هستند و در این بین، بعد اجتماعی، وضعیت بحرانی‌تری داشته است. در تمامی نقاط این محدوده، شرایط زیست‌پذیری یکسان نیست و بین بافت فرسوده مناطق پانزده‌گانه آن از نظر زیست‌پذیری تفاوت معنی‌داری دیده می‌‌شود. در این میا‌ن، بافت فرسوده منطقه نه نسبت به یازده و چهار و بافت فرسوده منطقه سه نسبت به منطقه یازده، زیست‌پذیری بیشتری داشته است. 
متن کامل [PDF 1149 kb]   (4119 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/3/21 | پذیرش: 1396/6/18 | انتشار: 1396/12/9 | انتشار الکترونیک: 1396/12/9

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.