با توجه به وسعت بافت‌های فرسوده شهری در کشور و احتمال وقوع زلزله‌های بزرگ و متوسط در کشور و آسیب‌پذیری در مقابل آن، نوسازی این محدوده‌ها در برنامه‌های دولت و شهرداری‌ها قرار گرفته است. با توجه به ماهیت میان‌بخشی موضوع و لزوم همکاری کنشگران، ضرورت طراحی نظام مدیریت یکپارچه در این حوزه احساس می‌شود. همچنین با توجه به رویکرد برون‌سپاری و خصوصی‌سازی در سطح ملی و شهری، شناسایی فعالیت‌های قابل واگذاری و استفاده از ظرفیت بخش خصوصی نیز یکی از اولویت‌های حوزه نوسازی شهری می‌باشد.

هدف از انجام این پژوهش، شناسایی اصول، فرایندها و فعالیت‌های نوسازی بافت‌های فرسوده شهری، کنشگران و مجریان در بخش‌های دولتی، عمومی و خصوصی، تصمیم در خصوص برون‌سپاری فعالیت‌ها و طراحی نظام برون‌سپاری نوسازی بافت‌های فرسوده شهر تهران می‌باشد.

این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و براساس نحوه گردآوری داده‌ها، توصیفی و از جهت دسترسی به پارامترهای جامعه مورد مطالعه، پیمایشی است. در گردآوری داده‌های پایه، از روش‌های اسنادی و میدانی و برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها، از روش‎های آمار توصیفی استفاده شده است. در پژوهش حاضر، به دلیل سهولت در دسترسی به اطلاعات پایه، شهر تهران به عنوان بستر مطالعات در نظر گرفته شده است.

پس از جمع‌آوری داده‌ها و تجزیه‌و‌تحلیل آن، اصول حاکم بر برون‌سپاری، فرایندها، فعالیت‌های نوسازی و بازیگران و مجریان موجود در سطوح مختلف، شناسایی شدند و از طریق مشورت با خبرگان، در خصوص فرایندهای قابل برون‌سپاری و مجریان فرایندهای برون‌سپاری شده، اظهارنظر شد.

پژوهش حاضر نشان می‌دهد که نوسازی بافت‌های فرسوده شهر تهران، نظامی متشکل از سه سطح مدیریت، پشتیبانی و اجرایی می‌باشد. در سطح مدیریت، سازمان نوسازی شهر تهران، به عنوان متولی فرایند، ایفای نقش کرده و از طریق هماهنگی با شهرداری منطقه (متولی فرایند در سطح پشتیبانی) اقدامات را هدایت می‌کند. قسمت عمده فرایندهای سطح اجرایی، قابل برون‌سپاری به کنشگران بخش خصوصی، سازمان‌های مردم‌نهاد و ساکنان بافت‌های فرسوده می‌باشد.