توجه به موقعیت و مکان استقرار فعالیت‌های مالی و تجاری، یکی از مهمترین پارامترهای سودآوری و موفقیت برای این مراکز محسوب میشود و دستیابی به این هدف، با در اختیار داشتن اطلاعات دقیق مکانی، امکان‌پذیر می‌گردد؛ در حالی‌که در بسیاری از موارد، جمع‎آوری و دستیابی به این اطلاعات، هزینه و زمان بسیاری را می‎طلبد. از این‌رو رتبه‎بندی اقتصادی مناطق کلان‎شهرها در گام نخست، برای مدیران و برنامه‎ریزان اقتصادی، دید کلی نسبت به وضعیت اقتصادی مناطق شهری ایجاد می‎کند تا پس از شناسایی مناطق مستعد اقتصادی، نسبت به جایابی دقیق مکان استقرار مراکز مالی و تجاری، بر حسب اولویت، اقدام نمایند. در این تحقیق، از تکنیک‎های تصمیم‌گیری و رتبه‌بندی چند شاخصه برای رتبه‎بندی اقتصادی مناطق شهری پس از شناسایی شاخص‎ها و پارامترهای مؤثر اقتصادی در شهر تهران و از تکنیک بردار ویژه برای وزن‎دهی به این شاخص‎ها استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تکنیک‎های چند شاخصه، با استفاده از ضریب گاما، با نتایج به دست آمده از پهنه‎بندی اقتصادی مناطق ‎‎22گانه شهر تهران در سیستم اطلاعات جغرافیایی، مقایسه شدند.