دوره 2، شماره 6 - ( بهار 1393 )                   جلد 2 شماره 6 صفحات 35-19 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر، خوزستان، ایران
2- گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاداسلامی واحد ماهشهر، خوزستان، ایران
چکیده:   (10919 مشاهده)

 در برخی از نواحی شهری، افزایش جمعیت و در پی آن افزایش تردد خودروها و همچنین وجود کارخانجات صنایع مختلف، موجب افزایش دمای برخی مناطق شهری نسبت به دیگر مناطق می‌شود. تمرکز زیاد آلاینده‌ها اعم از سیستم حمل‌ونقل شهری و صنایع در هر قسمت از شهر باعث افزایش میزان گازهای آلاینده و به تبع آن افزایش دمای محیط می‌گردد که این مسأله، تشکیل جزایر گرمایی را سبب می‌شود. این شرایط، باعث به خطر افتادن منافع و منابع اقتصادی و اجتماعی نسل‌های آتی شده و بر خلاف توسعه پایدار می‌باشد. از این‌رو با بررسی‌های میدانی و مطالعات لازم، می‌توان اقدامات لازم جهت توزیع الگوی دمایی شهر را صورت داد. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی و مطالعه آلاینده‌ها و جزایر حرارتی در نتیجه عملکردهای انسانی در شهر ماهشهر و جلوگیری از آلودگی‌های منابع زیستی از طریق برنامه‌ریزی‌ها و تدابیر زیست‌محیطی می‌باشد. لزوم و ضرورت تدوین این مقاله، توجه به توسعه پایدار در مدیریت شهری است که بسیار حائز اهمیت می‌باشد. پ‍‍ژوهش حاضر بر پایه مطالعات میدانی استوار بوده و روش تحقیق آن، توصیفی- استنباطی می‌باشد. بر اساس اطلاعات اخذ شده، تعداد صنایع فعال شهر ماهشهر بیش از 72 واحد است و واحدهای صنعتی مذکور؛ شامل صنایع شیمیایی، پتروشیمی، فلزی، کانی غیرفلزی، غذایی، نساجی و سلولزی بوده که از نظر تنوع، قابل ملاحظه می‌باشند. عمده سهم نهایی آلودگی منابع آلوده‌کننده در شهر ماهشهر که هم در ایجاد آلاینده‌ها و جزایر حرارتی و هم در افزایش دما نقش دارند، مربوط به بخش صنعت با 75 درصد و بقیه مربوط به منابع شهری (گرمایشی، کشاورزی، حمل‌ونقل و ...) است. در نتیجه هر چه فعالیت صنایع بیشتر باشد تولید آلاینده‌های مونواکسیدکربن، هیدروکربن، مونواکسیدگوگرد و اکسیدهای نیتروژن و ذرات معلق، افزایش می‌یابد که در افزایش دما و ایجاد جزایر حرارتی در محدوده نقاطی که مستقر می‌باشند، تأثیرگذار هستند.

متن کامل [PDF 923 kb]   (1945 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1392/5/20 | پذیرش: 1392/9/4 | انتشار: 1393/3/31 | انتشار الکترونیک: 1393/3/31

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.