در دو دهه گذشته، جهانی شدن اقتصاد، بسیاری از عرصه‌های زندگی بشر در مناطق گوناگون جهان را دگرگون کرده است. در این راستا، کلان‌شهرها متأثر از مظاهر جهانی شدن، به واسطه ارتقای جایگاه اقتصادی، زیرساختی و ... خود، شکل نوینی از دیپلماسی را متبلور می‌سازند که به آن دیپلماسی شهری گفته می‏شود. در این مقاله سعی شده علاوه‌بر تبیین و تحلیل نوع رابطه جهانی شدن اقتصادی و سیاست دیپلماسی شهری با استفاده از مدل کمی- تحلیلی SWOT و روش کیفی طوفان فکری، تصویر نظام‎مندی از نقاط قوت و ضعف، تهدیدها و فرصت‌های تأثیرات جهانی شدن اقتصاد بر دیپلماسی شهری کلان‌شهر تهران، ارائه شود و ساختار دیپلماسی کلان‌شهر تهران، در مواجهه با مظاهر جهانی شدن اقتصاد ارزیابی شود. مقاله حاضر از حیث روش، توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و مدل تحلیلی SWOT و نیز وزن‎دهی شاخص‎ها از طریق روش کیفی طوفان فکری با 30 نفر از کارشناسان حوزه اقتصاد و دیپلماسی، انجام شده و به تبیین رابطه میان جهانی شدن اقتصاد و دیپلماسی شهری و نقش و کارکرد کلان‎شهر تهران در این حوزه پرداخته است. یافته‌های تحقیق نشان دادند که شیوه‌ای از جهانی شدن با عنوان الگوی جهانی- محلی شدن، برای کلان‌شهر تهران، برازش بهتری دارد و در پی منطبق کردن مقتضیات جهانی شدن با شئونات سیاست دیپلماسی شهری کلان‌شهر تهران با شرایط محلی است؛ به‎گونه‌ای که بتوان محلی شدن را با ورود به جهانی شدن، سازگار و متعادل کرد.