با پیچیده شدن شکل‌گیری شهرها و افزایش مسائل آن‌ها، شهرداری‌ها با به‌کارگیری استراتژی‌هایی مانند استراتژی توسعه شهری(CDS)، به مدیریت مسائل شهری می‌پردازند. پژوهش حاضر، مطالعه‌ای توصیفی- تحلیلی است که به مسئله به‌کارگیری الگوی برنامه‌ریزی آرمانی به منظور تخصیص بهینه بودجه عمرانی شهرداری اصفهان پرداخته و هدف آن، شناسایی مهم‌ترین محدودیت‌ها و بخش‌های غیراولویت‌دار در خصوص تخصیص بودجه عمرانی، آرمان‌های الگو و تعیینمیزان تأثیر ردیف‌های بودجه عمرانی در تحقق اهداف CDS و بررسی میزان دستیابی به اهداف CDS در روش فعلی بودجه‌ریزی است. جامعه آماری، کلیه خبرگان و کارشناسان در حوزه برنامه و بودجه و معاونان سایر بخش‌های شهرداری اصفهان می‌باشد و نمونه‌ای به حجم یازده نفر به صورت غیرتصادفی و هدفمند، انتخاب شده است. برای تجزیه و تحلیل مقادیر در سال‌های 1390 تا 1393 از الگوی برنامه‌ریزی آرمانی استفاده شد. برخی از داده‌های مورد نیاز، از طریق پرسشنامه و سایر داده‌ها، از اسناد و مدارک شهرداری، استخراج شدند. با تصریح الگو به سه شکل، نتایج کامل‌ترین الگو حاکی از آن بود که به دلیل عدم‌استفاده از الگوهای مناسب برای برنامه‌ریزی اعتبارات و تکیه بر قدرت چانه‌زنی، تخصیص بودجه در هیچ یک از سال‌ها، در راستای دستیابی به اهدافCDS نبود و اعتبارات در برخی از ردیف‌ها، بیش از حد و در برخی، کمتر از حد لازم در نظر گرفته شده بودند و استفاده از الگوی پژوهش می‌تواند ابزار مفیدی در تعیین مقادیر بهینه در سال‌های آتی باشد.
دریافت: 1393/7/15 | پذیرش: 1393/11/13 | انتشار: 1394/6/30 | انتشار الکترونیک: 1394/6/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |