1- دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران ، niloo.rgh@gmail.com
2- دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران ، niloo.rgh@gmail.com
چکیده: (1609 مشاهده)
چکیده: شبکه شهری، مجموعه‌ای از شهرهای بزرگ و کوچک است که هرکدام برحسب اندازه و عملکرد خود، در روند تکاملی ناحیه، اثر می‌گذارند. این پژوهش با بهره‌گیری از دو انگاشت رقابت‌پذیری و شبکه شهری، در پی بررسی عوامل مؤثر در بروز و تشدید نابرابری‌ها در شبکه شهری اصفهان است. در همین راستا تغییرات و دگرگونی شبکه شهری اصفهان در سه مقطع زمانی ۱۳۷۵، ۱۳۸۵ و ۱۳۹۵ با در نظر گرفتن شاخص‌های انگاشت رقابت‌پذیری و در نظر گرفتن فاصله بین شهرها (مبتنی بر روش تحلیل جریان) و ایجاد ماتریس‌های رقابت‌پذیری، با استفاده از ترسیم شبکه شهری در نرم‌افزار تحلیل شبکه اجتماعی (گفی) سنجیده شده است. روش پژوهش، از نظر هدف، کاربردی و روش گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و بازبینی اسناد مدون بوده است. همچنین تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها، به روش کمّی است؛ به طوری که برای هر انگاشت در هر مقطع زمانی، شبکه‌ای جداگانه، ترسیم و تحلیل شده است. نتایج، حاکی از آن است که در مقاطع زمانی ذکر شده، توزیع انگاشت رقابت‌پذیری به عنوان جریانی از سرمایه، نیروی کار و اطلاعات در مجموعه شهری اصفهان به صورت ناعادلانه‌ای بوده است تا آنجا که کلانشهر اصفهان با اختلاف بسیار، شکافی را در سلسله‌مراتب شهرهای مجموعه شهری براساس انگاشت رقابت‌پذیری ایجاد کرده است. جایگاه دوم در مقایسه این انگاشت، متعلق به شهر نجف‌آباد و رتبه سوم متعلق به شهر فلاورجان است. علاوه بر این، به جز چند مورد استثنا، روند تغییرات رقابت‌پذیری شهرها با روند تغییرات سلسله‌مراتب شهرها در مقاطع زمانی مشابه، هم‌سو بوده است. بنابراین می‌توان گفت الگوی سلسله‌مراتب شبکه شهرها در مجموعه شهری اصفهان، از رتبه‌بندی رقابت‌پذیری پیروی می‌کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
